Kamil Erdem’in okuduğum ilk kitabı. Kitap 10 öyküden oluşuyor ve Sıradan Bir Akşam, Çıkmaz Sokak, Törensiz Bir Cenaze, Sislerin Arası ile Son Görüşme öykülerine bayıldım. Törensiz Bir Cenaze’de inanılmaz hoş bir anlatı dili var. Çıkmaz Sokak’ta evlerine şafak baskını yapılan politik bir çiftin hikayesi sokağın dilinden anlatılıyor; bildiğiniz sokak, anlatıcı olarak var. Koyu Kırmızı’da Orhan Pamuk’un “merhaba poğaçacı” videosuna ustalıkla dokunduruyor. Öyküler boyunca işkence, cezaevi, yakalanma, ölüm gibi ağır konuları hiç de ağır ve kasvetli değilmiş gibi anlatabilmiş olması ayrıca güzel. Anlatımda kronolojik sıranın olmayışı, geçmişin şimdi potasında eriyedurması garip bir his veriyor. Kamil Erdem’in ömrü uzun olsun, yazsın, okuyalım.