"Yeniden yürüyorum.Rüzgar,bir vapur düdüğünün çığlığını getiriyor.Yapayalnızım ama bir kente inen ordu gibi yürüyorum.Tam şu anda,denizin üzerinde müzikle çalkalanan gemiler var;Avrupa'nın bütün kentlerinde ışıklar yanıyor;Berlin sokaklarında komünistlerle Naziler çarpışıyor;işsizler New York kaldırımlarını arşınlayıp duruyorlar;sıcak odalarda,makyaj masalarının karşısına geçmiş kadınlar kirpiklerini boyuyorlar.Ve ben burada,bu ıssız sokaktayım.Neukölln'deki bir pencereden sıkılan her kurşun;taşınan yaralıların her hıçkırığı;süslenen kadınların kusursuz ve zarif her el hareketi her adımıma,kalbimin her atışına yanıt veriyor."
Sayfa 87 - Antoine Roquentin
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.