Ablamla yaptığım çekilişte "Kurtlarla Koşan Kadınlar" çıkmıştı. Kendi ilk okumak istediği için bana bunu önerdi. Bir seçtiğim kitabın ismine bakıyorum bir de önerdiğine: "Kitabın ismi bile damarlarıma basıyor! İçeriğinde nasıl hissedeceğimi bilemiyorum(!)..." diyerek başladığım kitaptı. Ben başlarken ilk şiddet uygulayacağım kitap olacağını bilmiyordum. Normalde kapağı bile kırmadan okurum o derece dikkatli ve özenliyim ama bunda "Seni utanmaz, seni kırıntısına kadar kemirilmiş beyin, seni doğmamış gayette s.çılmış insan buna nasıl cüret edersin hı?!" vs. diye diye kitabı masaya vurup üstünde tepinmiştim. İsminden damarlarıma basarken ben içeriği çok hafif düşünmüşüm. Kitaplardan nefret ettirecek kadar berbattı. Bu kitaptan ve bende olmasından gayette nefret ettim o yüzden zarar vermede hiç tereddüt etmedim. Bir o kadar sinirlenme sebebim zaten ülke olaylarından dolmuşum, bir de o zamanlarda (okuduğum dönemde) İran'daki mollalar iş başındaydı. Ve gel sen elime öyle bir kitap ver? O kitap bir bütün durduğuna dua etsin. Ben kitabı yarıda kesip birkaç kez sinirden ağlamıştım. Resmen pislik kaynağı gibiydi ve okuyunca bile pislik bulaştırıyormuş gibi hissetmiştim. Yakıp kurtulasım gelmişti. "Erkeklerden nefret ediyorum" diye bir kitap adına denk geldim okurken ve ona yazdığım şuydu "Bu kitaba ne kadar ihtiyacım olduğunu görünce anladım. Şu an tüm dünyadaki erkekleri katledecek bir nefrete sahibim. Bu duyguları kusmam lazım yoksa o hisler beni yutacak. Çok sevilesi ya da sevilesi değillerken niye bu kadar nefret edilesi olmak istiyorlar ki? Sen kimsin ya, ne cüretle kadınları geçtim bir kadını o duruma düşürürsün?! Ve sen bir kadın olarak nasıl buna seyirci olursun?! Normalleştirmeye çalıştıkları zihniyete bak! Nasıl rahatlar, nasıl yadırgamıyorlar?! Normalde hayvanlara ve bitkilere içimiz acır ama o kadar adileşmişiz ki insanlara içimiz acımıyor. Ah pardon insan diye anmayıp kendinizden daha alta olduğumuzun altını çizdiğiniz "kadınlara" demeliydim değil mi? Bu erkekler geri dönüştürülecek çöpler olsa, ben onlardan zerre fayda sağlamamak için topunu ateşe verirdim. Bu zihniyetle tek rakipleri deniz yıldızları olurdu. Şartları eşit tutacak yarışmacı koyalım ki adil olsun ama değil mi? Aslında nefretimize bile layık değiller. En güçlü duygulardan birini seviyesizler için ziyan edesim yok. Kaba güçleri var diye süper güçleri varmışçasına bir havalar? Başka neyin var? Hayatın bu kadar kolayken neyin var? Dümdüz yaşarken kadınlara dert veya sorun olmadan defolup gitmenin nesi zor ya da anlaşılır değil? Kendi duygularının sorumlusunun sen olduğunu kaç yaşında anlayacaksın? Kaç kere daha kendi gevşekliğinin veya iradesizliğinin suçunu kadınlara yikacaksin? Ölmeden önce büyümeye bakın! Çünkü büyümeden öldürdükleriniz var! 10 km öteden burun tıkatan leş bir insanlığınız var. O kadar iğrenç ki siz kendinize insan derken benim kendimi insandan sayasım gelmiyor. Kitabı okumadan nefret kusmaya çalıştım. Bir dahakine onu okuyarak kusarım. (:"

Damızlık Kızın ÖyküsüMargaret Atwood · Doğan Kitap · 201910,9bin okunma

·

41 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Asra Zifir