Ertelemede kaplandan/kötü ihtimalden o kadar çok korkuyoruz ki hiç yapmamanın rahatlığına sığınıyoruz. Hep uyumak, böylece, yaşıyor olduğumuz gerçeğiyle, ben'le yüzleşmemek bunun ekstrem bir örneği ama ertelemede yaptığımız şeyden çok da farklı değil.