》Kuşaktan kuşağa aktarılan destanlaşmış aşk öyküleri hep dokunaklıdır. Abélard ve Héloïse'in 12. yüzyılda, Fransa'da yaşadıkları da işte bu öykülerden biri. Leyla ile Mecnun, Ferhat ile Şirin ya da Romeo ve Juliet gibi onlar da amansız bir kaderin pençesine düşüp aşkları yüzünden acı çeken iki kişi. 》Düşünür, din bilimci, filozof, eğitimci, besteci, yazar ve şair gibi birçok vasfı olan Abélard, Fransa'da dönemin ünlü düşünürlerinden olan, şaşırtıcı toplumsal fikirlere sahip, kadın haklarını savunan Héloïse ile tanışır. Ve aralarında bir aşk başlar. 》Héloïse hamile kalır ve gizlice evlenirler. Fakat Héloïse'in dayısı Fulbert peşlerini bırakmaz ve Abélard'ı hadım ettirir. Abélard bu utancın üzerine kendini bir manastıra kapatır. Héloïse'i de manastıra kapanmaya zorlar. Bu süreç boyunca mektuplaşırlar. İşte kitap da bu mektuplardan oluşuyor. 》Bu yazışmaları 1132'de Héloïse başlatıyor. Ve günümüze yedi mektup ulaşıyor. Abélard 4, Héloïse 3 mektup yazıyor. Yazar anlamları izleyerek, kimi zaman güçlendirerek mektup sayısını on ikiye çıkarıyor. 》Kitabın önsözünde yazar, eseri oluşturma süreci ve bu zamana kadar yapılan bazı çeviriler hakkında bilgi veriyor. Kitabın en sonunda da Abélard ve Héloïse'in gerçekte ne yaşadıklarını paylaşıyor bizlerle. Bu onları anlama açısından çok iyi olmuş fikrimce. 》Bendeki etkilerine gelecek olursam; mektup tarzındaki kitapları normal şartlarda çok sevmem. Fakat bu kitap bu düşüncemi tamamıyla yıktı. Çok dokunaklı, çok hüzünlü, umutsuz bir aşk hikayesi okudum. Beni derinden etkiledi. Aşkın günümüzdeki halini düşünüp, bu aşkla kıyas yapınca geldiğimiz noktaya üzüldüm. 》Uzakta bile olsalar birbirlerinin olmak, gönderdikleri mektupların ellerine değmesiyle mutlu olmak, yalnızca anıları ve duygularını düşünerek bile birbirlerini sevmeye devam etmek, kopmak istememek, direnmek, ama kopmaya, yalnızca kopmaya, sevmemeye değil! Mecbur olmak... 》Bana göre Abélard daha kibirli yaşamış bu aşkı, daha çabuk vazgeçmiş, belki fazla umutsuz. Belki de daha mı az sevmiş bilemiyorum. Seven kadının her zamanki cesaretini gösteren Héloïse ise çok daha gerçek, çok daha güçlü aşkı yaşamayı gösterdi bana. Sevgisine sahip çıkmayı, güvenmek istemeyi, arkasında dimdik durmayı, pişman olmamayı... Ama sondaki mecburi kabullenişi öyle üzücüydü ki... Aşkta Héloïse gibi olanlar beni anladı... 》Sevmek, aşk... Belki de sahip olduğumuz en güzel duygular. Kalbin en derininden gelen, en samimi, en insana has... En güzel hissettiren, içinde kelebekler uçurtan, kimi zaman çocuk gibi yapan. Abélard ve Héloïse gibi sevmek, onlar gibi seven insanlara denk gelmek hala mümkün mü bilmem. Ama mümkün olmasını eminim gönülden isterdik... 》1132'de başlayan bu mektuplaşmalardan sonra ikili bir daha birbirlerini görmüyor. 1163'te kemikleri aynı mezarda buluşuncaya dek... Mezarları halen ziyaretçi ile dolup taşıyormuş.

Abelard ve HeloiseRonald Duncan · Helikopter Yayınları · 20182,394 okunma

··

208 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.