Abelard ve Heloise
Ronald DuncanKuşaktan kuşağa aktarılan destanlaşmış aşk öyküleri hep dokunaklıdır. Abélard ile Héloïse’in 12. yüzyılda, Fransa’da yaşadıkları da işte böyle öykülerden biri. Tıpkı Leyla ile Mecnun, Ferhat ile Şirin ya da Romeo ve Jülyet gibi onlar da amansız bir kaderin pençesine düşüp aşkları yüzünden acı çeken iki kişi. Engelleri aşamayıp ömürlerini hüzne ve ıstıraba bağlayanlardan. Bu kez iki sevdalıyı ayıran ailevi ve dinsel engellere rağmen kapandıkları manastırlardan birbirlerine yazdıkları mektuplar aralarındaki bağın gücünü günümüze kadar ulaştırmayı başardı.
Latince yazılmış olan bu mektuplar 16. yüzyıldan itibaren çeşitli dillere çevrilip yayımlanınca İngiliz yazar ve ozan Ronald Duncan’ın da dikkatini çekti. Duncan çağının ötesinde önem taşıyan bir din bilimci, düşünür ve ozan olan Abélard ile yaşadığı dönemin kadınlarında pek rastlanmayan bir kültüre, eğitime, toplumsal bilince ve duyarlılığa sahip Héloïse arasındaki yazışmaları şiirsel bir dille yeniden kaleme almış. Acıklı mı? Evet. Etkileyici mi? Çok. Benzersiz mi? Hayır. Hatta “Bazı şeyler hiç değişmiyor” dedirtiyor insana
72 sayfa · İlk Yayın Tarihi: 1930
Yorumlar ve İncelemeler
Beni Filozof olarak değil, Aşık olarak hatırlayın.
Nedir bu aşkın amacı?
Seni kendi ruhumun yansıması gibi mi seviyorum?
Ah Abelard... Okurken tüm satırlarını alıntılamamak için kendimi durdurduğum tek eserdi sanırım.
Burada filozof ve şair Pierre Abelard ile öğrencisi Heloise arasındaki dokunaklı aşkın mektuplarına ortaçağın izleriyle tanıklık ediyoruz. Abelard'ın acısı ve Heloise'nin öfkesinden can yakan sözleri...
Onca tutku, acı ve özlemin içerisinde dile gelen sözcükler kaleme döküldüğünde, sanırım ancak bu kadar acımasız olunabilirdi. Son derece duygu yüklü, olağanüstü bir eser.
Düşürdüğüm, yitirdiğim, harcayıp bitirdiğim benliğimi arıyorum.
Yoksa bizzat ihanet ettiğim mi demeliyiz?
Bitirdiğinizde bir boşluk içerisinde kalıp uzun süre kelimelerin büyüsünün yarattığı etkiyi izliyorsunuz, içinize işliyor adeta.
Beni bu muhteşem eser ile tanıştıran 
Doğan'a teşekkür ederimm.
İncelemeyi Heloise'den Abelard'a gönderilen ilk mektup ile sonlandıralım...
İçimden hiç gelmiyor ama, sen istersen mektubumu şöyle de bitirebilirim :
Sonsuza kadar elveda...
toprakta aşk!
Edebiyat Tarihine Yön Veren Büyük Bir Aşk: Abelard ve Heloise
Öncelikle kitabın mektuplardan oluştuğunu söylemek gerek. Tarihte yaşanmış bir aşk öyküsünden yola çıkan Ronald Duncan kendi üslubuyla bu aşk öyküsünü yeniden yaratıyor. Gerçek hikâyede Abelard'ın 4, Heloise'in ise 3 mektubu bulunurken, Duncan bu sayıyı 12'ye çıkarıyor ve 7 mektubu Heloise'in ağzından yazarken, 5 mektupta ise Abelard'ı konuşturuyor. Ve
Yazar Hakkında
Ronald DuncanYazar · 1 kitap
Duncan, 1914'te Güney Rodezya (bugünkü Harare, Zimbabwe) Salisbury'de Ronald Frederick Henry Dunkelsbühler adıyla doğdu. Duncan'ın annesi Ethel Cannon, Birinci Dünya Savaşı'nın patlak vermesinden sonra aileyi Londra'ya taşıdı, ancak babası Reginald Dunkelsbühler geride kaldı ve Alman kökenleri nedeniyle bir yabancı olarak hapsedildi ve 1918'de aileye tekrar katılamadan savaş sırasında grip salgınında öldü.
Duncan, 1933'te Cambridge'deki Downing College'a ingilizce okudu. 1930'larda pasifist oldu ve 1936'da The Complete Pacifist'i yayınladı.
1937'de Duncan, kendisini the "little magazine" Townsman, (1938-1945)'i kurmaya teşvik eden Ezra Pound ile tanıştı. Yayınlanan 24 sayıdan 21-24 (1944-45) sayıları, Duncan'ın tarım ve hayvancılığa artan ilgisini gösteren bir başlık olan The Scythe (Tırpan) adıyla çıktı.
Duncan aynı zamanda kısa öykü yazarı ve gazeteciydi. Marianne Faithfull'ın başrolde oynadığı Girl on a Motorcycle (yönetmen Jack Cardiff, 1968) filminin senaryosunu yazdı. Şiirleri, arkadaşı olan T. S. Eliot tarafından Faber ve Faber'de yayınlandı.
1950'de Faber ve Faber, Duncan's, The Mongrel and Other Poems'i yayınladı. Bu ciltte, Jean Cocteau'nun The Eagle Has Two Heads adlı eserinin uyarlamasına yaptığı manzum enterpolasyonları yer almaktadır.
1960 yılında, en sevdiği atı Dil Fareb'e adadığı bir şiir koleksiyonu olan The Solitiudes'i yayınladı.
1964'te Duncan, bir otobiyografisinin ilki olan All Men Are Islands'ı yayınladı. How to Make Enemies 1968'de ve Obsessed 1977'de yayınlandı. Son otobiyografisi, Working with Britten: A Personal Memoir, ana akım bir yayıncı tarafından reddedildikten sonra 1981'de Duncan'ın kendi yayınevi Rebel Press'den çıktı.
Duncan, 3 Haziran 1982'de Barnstaple, Devon, İngiltere'deki Bideford hastanesinde öldü.
