“Hiçbir durumda, kişi kendi sınırlamalarından bir erdem çıkarmaya çalışmamalıdır.” “Bırak bizi, sen hep aşkımızın dışındaydın.” Romanın biçiminin, metnin süreçleri ve ilerleyişi üzerine örtülü bir yorum olduğuna inanıyorum. Yapısal olarak Ishiguro'nun en cesur romanı olabilir. Yazmak çok zor olsa gerek; düzyazı havadan daha hafiftir. Özellikle ayrışma durumlarını kullanımı açısından Ishiguro'nun en Kafkaesk romanı gibi geliyor bana. Kafka'nın "Ceza Kolonisinde" adlı eseri özellikle aklıma geliyor. Anlatıcı, uluslararası üne sahip bir piyanist olan Bay Ryder, isimsiz (muhtemelen Alman) bir taşra şehrinde bir otele yerleşir. O, kasabanın gri sakallıları tarafından algılanan bir düşüşü tersine çevirmek için geliştirilen bir sivil etkinlik ve konserin parçası olmak için oradadır; bu, belirli bir şekilsiz kişisel tatminsizlik duygusu dışında hiçbir zaman gerçekten tanımlanmaz. Kasabanın teselli bulamayan halkı, geçmiş yaşam tarzı olarak algıladıkları şeyi yeniden ele geçirmek istiyor. Trajik olan ise bunu asla başaramamaları. Birinin Bay Ryder'a söylediği gibi: Belki bir zamanlar sahip olduğumuz mutluluğu yeniden keşfedeceksek, her birimizi bekleyen zorlu çalışma konusunda bizi uyaracaksınız. (syf115) Son not: Kitap bana biraz Knut'u hatırlatıyor. Hamsun'un Gizemleri : Burada Hamsun'un benzer temalara değinmeyen dengesiz sesi, Ishiguro'nun sürrealist dolambaçlı yollarına yakın görünüyor../

AvunamayanlarKazuo Ishiguro · Yapı Kredi Yayınları · 2019399 okunma

·

53 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.