7
Bab-ı Esrar
Taşta kan vardı, gökyüzünde dolunay, bahçede toprak kokusu. Ürkütücü bir serinlik içinde yüzüyordu ağaçlar.
Kış güllerinin katmerlenme vaktiydi, nergislerin tazelenme demi.
Yedi kişi girmişti bahçeye...
Yedi öfkeli yürek, nefretin ele geçirdiği yedi akıl, yedi keskin bıçak.
Yedi lanetli adam bahçenin sessizliğini yedi parçaya bölerek yürüdü kurbanlarının bulunduğu tahta kapıya...
Taşta kan vardı. Bahçede ürkütücü bir serinlik.
·
90 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.