Düşündükçe Suat'ı değil, onun ruhunu, yalnız ruhunu sevdiğini görüyordu. Bu büsbütün başka bir aşktı. Onu ele geçmeyecek, sahip olunamayacak, bunun için de başka hiçbir kadında bulunamayacak şeyler için, güzel kokusu, bakışı, gülüşü için seviyordu ve bu güzel kokulu bağrın nefesiymiş kadar canlı bakışı o kadar temiz, gülümseyişi o derece masumdu ki bu suskun ve saygılı tapınmaktan bunlara karşı kalbinde oluşan tapınmaktan kendini alıkoymak, razı olunacak bir fedakarlık değildi.
Sayfa 142 - İskele Yayıncılık
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.