İslam Komiserliği, propaganda işi için, Sovyet vatanseverlerinden yararlanır. Bu vatanseverler Sovyet Hükümeti tarafından maddi bakımdan desteklenir. Onların gayretleri, Sınır boylarındaki Müslüman memleketlerinde, şeriat temeline dayanarak, Sovyet idaresini kuvvetlendirmek gayesine yönelmiştir. Halbuki bu şeriat, milli demokratik hükümetlerin kurulduğu sıralarda yürürlüktedir. Diğer taraftan Ruslar, böyle bir siyaseti geliştirirken, Müslüman münevverlerinden ve din adamlarından birçoğu onların, iki yüzlü sahte bir aldatma politikası güttüklerinin farkına varmıştı. Demokratik Müslüman Teşkilatı, komünistlere karşı etkili bir şekilde gelişmeye başladığı zaman, komünistler de artık maskelerini fırlatıp doğrudan doğruya baskı siyasetine başlarlar. Petrograd'daki Merkezi İslam Şurası ve onun Moskova'daki kolu Milli Şura müfrit milliyetçilikle suçlanarak kapatılır. Kafkasyalılar aralarında birlik temin edemedikleri için uzun zamandan beri bekledikleri bu çok uygun fırsattan faydalanamazlar ve böylece tekrar Rusların boyunduruğuna girerler. Kuzey Kafkasyalılar, Beyaz Ruslarla, hatta Bolşeviklerle istiklal harpleri yaparlarken Lenin ve Stalin tarafından gerek radyo ve gerek diğer vasıtalarla yapılan vaatler şunlardı:
1- İstiklallerine ve milli hudutlarına hürmet edilecektir.
2- Din, dil, milliyet ve ekonomi gibi içişlerine karışılmayacaktır.
3- Rus Sovyet Sosyalist Cumhuriyetleri Birliği'ne girip girmemekte serbesttirler.
Böylece 1921 yılı sonunda "Şimali Kafkasya Sosyalist Cumhuriyeti" ilan olunur .. Fakat çok geçmeden bu söylenenlerin kağıt üzerinde kaldığı görülmeye başlanır. Bolşevikler "Savaşçı Allahsızlar Birliği'ni Şimali Kafkasya'da kurdular, vakıflara el koydular, cemaat teşkilatını kaldırdılar; bu teşkilatın 150.000 kadar talebesi olan 5.000 kadar okulunu üçer beşer kapattılar; Hocalar aleyhinde takibata giriştiler; hatta bunlardan bazıları esrarlı bir şekilde öldürülüyordu; minarede Ezan okurken öldürülen Kadı Abdurrahman'ın katili belli olmadı.
Bundan başka pek kuvvetli aile bağlarını koparmak için çocukların ve gençlerin "komünist namzedi" demek olan "Komsomol" teşkilatına girmeleri için propaganda yaptılar; hatta çocukları ailelerinden ayırarak komünist terbiyesi vermeye başladılar. Cami ve mescitlerin kapatılması ve Müslümanlığa türlü şekilde baskılar yapılması üzerine, Sovyet Rusya'nın çeşitli yerlerinde Müslümanlar tarafından bu duruma karşı hareketler başlar. Bunların en mühimi 1928 yılının haziran ayında Kuzey Kafkaslarda Kabarday Balkar ülkesinde yapılan silahlı bir ayaklanma idi. Çeçenler arasında da yine dini sebepler yüzünden Sovyet hükumetine karşı silahlı ayaklanma oldu ve mücadele uzun bir zaman sürdü. Bu suretle Kafkas Müslümanları arasında Sovyetlerin İslamiyet'e karşı tatbik ettikleri baskı siyaseti daima tepki yaratmakta ve halk arasında daima memnuniyetsizlikle karşılanmaktadır. Bolşeviklerin memleketi istila etmelerine yardım eden ve yardım görmüş olan yerli Komünistler bile bu vaziyet karşısında kımıldanıyorlardı, başta Celal Korkmazof olduğu halde yer yer itirazlar yükseliyordu. Şimali Kafkasya'da yer yer olumsuz görüşlerin hatta direnmelerin arttığını gören Bolşevik hükumeti 1924 de Çeçenistan, İnguşistan, Osetiya, Balkarya-Kabardin, Karaçay, Çerkes Adige muhtar mıntıkalarına ayırdı; Abhazya daha evvel ayrılmıştır. Dağıstan ve Çeçenistan'da çıkan isyanlar bastırıldı. Dine yapılan baskı, hızla artıyordu. Şimali Kafkasya'da 1925'de 26, 1927'de 36, sonraki iki senede 116 ve 213 cami kapatıldı. ayrıca köy ve kasabalara Rus muhacirleri, şehirlere büyük sayıda Rus amelesi getiriliyordu. 1930-1931 senelerinde Ukrayna'da kıtlık oldu;. aç kalanlar yurtlarını bıraktılar; hükumet bunlara Şimali Kafkasya'yı gösterdi; orda kavuşacakları iyi hayat şartlarından bahsetti. Bundan başka aynı tarihte bütün Kafkasyalıların mallarını ve topraklarını devlete vermeleri, Kolhoz (müşterek çiftlik) teşkilatına girmeleri hakkındaki kararnameyi çıkarttı. Bu karardan memnun görünmeyen aileler yığın yığın ve bağlı olarak Sibirya'ya sürülüyorlardı.
·
29 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.