Biz bir su damlası isek, Yaradan da okyanustur.
Su damlası tek başına hiçbir şey ifade etmez. Azıcık sıcaklıkta buharlaşır, ne hayat verir ne hayat bulur...
Acziyet içindedir. Ne var ki okyanusa kavuşup suyuna karıştığında artık kendi de bir okyanus olur. İşte o vakit ne buhar olur ne de zarar görür. Bir şeyden her şeye dönüşür.
İşte sufıler bu hale “Fenafillah” ya da “Bekabillah” derler. Yani kendi varlığının Yaradan’ ın varlığında yok olması... Bir damla suyun, okyanusa kavuşup karışması gibi...