Aldığım gün arkadaşımın “Ne değişik bir kitap ismi o öyle, ne alaka şimdi?” yorumuyla nedense önyargılı yaklaştığım fakat okurken beni güldüren, Hüseyin Rahmi Bey için yazarlığı dışında “epey bilgili adammış he” dediğim, bir rüyada:) gibi hissettiğim, severek okuduğum ve sonuna bi’ tık üzüldüğüm bir kitaptı.
Aşktan ve kadınlardan umudunu kesmiş ve hatta nefret eden İrfan Galip Bey, kalbindeki ve beynindeki kadın tasvirine tamamen zıt, hiç görmeden maşuk olduğu o gizemli “kadın doğduğuna üzgün bir zavallı” ve eski İstanbul mahallelerinden belki de hepimizin hayatında örneklerini bulabileceğimiz karakterlerden oluşan tatlı, güldüren, bilgilendiren, akıcı ve beklenmedik bir kitap.
