İkinci Dünya Savaşı sonrası umut arayışlarının öyküleri... 2-3 sayfadan oluşan kısa öyküler var kitapta ama hepsinde bir yarım kalmışlık ve hüzün havası mevcut. Bu yarım kalmışlık ve hüznün sebebi İkinci Dünya Savaşı sonrası kayıp kuşağın arayışlarından doğmaktadır. Yazar, bu insanlık dışı savaştan arta kalanları öyküler halinde okuyucuya sunmuş. Gecekondulardan, kenarlardan olan insanların dünyayı ve yaşamı arayışlarının savunucusu olarak öykülerde başkaldırısını sessiz bir haykırma hâlinde yöneltmiş okuyucuya. Yazarın hayatına baktığım zaman her zaman ezilenden yana bir tutum alan, totaliter rejimlere karşı insanlığı savunan bir yazar profili vardır. Öykülerine bunu çok başarılı bir şekilde işlemiş ve öz bir yazıyla yazmış sadece. Öyküler, genel olarak matem ve umutsuzluktan doğmuş gibi görünse de, öykülerde var olma çabası ve umut arayışı belirgin bir şekilde gözler önüne serilmiştir. İkinci Dünya Savaşı başta olmak üzere tüm savaşlara olan nefretini ve hiçbir şeyin de değişmediğini dile getirmekten geri durmamıştır: "Kim bilir kaç kere, diye düşündü, insanlığın binlerce yıllık tarihinde, her savaştan sonra aynı güzel sözler söylendi!" (Sayfa 55) İnsanın yalnızlığı bu öykülerde savaş sonrası ile birlikte daha da acı bir hâl almaktadır. Çünkü savaş bitmiş ama insanlar daha da yalnız bir varlık olup çıkmıştır: "Bugüne kadar, hiçbir zaman, diye düşündü, evlerimizin çatısı birbirine bu kadar yakın değildi, fakat hiçbir zaman da kalplerimiz birbirlerinden bu denli uzak olmadı. Hissettiği yalnızlık, özel bir durum değildi. Günümüz insanının kaderiydi. Şimdiye dek hiçbir zaman, insan karşısında insanın yalnızlığı bu kadar derin olmamıştı." (sayfa 44) Eser, insanların yalnızlığını, içe dönüşünü, savaşın rezilliklerini, bir çağın, bir neslin kendini arayışını anlatsa da "umut aramak" herhalde yazar için hayatın her alanındadır, umudu yitirmiş olsa bile: "Ve umut etmişti. Ama artık umutsuzdu. Evet, umutsuzluğu kendine itiraf etmekten korkmuyordu. Yaşamı bir dizi umudun yalanlamasıydı. O zaman umut etmişti... sonra umut etmişti." (sayfa67) Bana buradan sonra söz hakkı kalmıyor. Çünkü yapacak çok işim var. Umut aramaya çıkmalıyım. Gazete ilanı da vermeliydim, unuttum: "UMUT ARANIYOR"

Umut AranıyorAntonis Samarakis · Cem Yayınevi · 199128 okunma

·

30 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.