Kendimden korkuyorum. Beni dolandırmış adamlardan korkmadığım kadar korkuyorum. Dayak yemekten korkmadığım kadar korkuyorum. Aniden ölmekten bile daha ziyade kendimden korkuyorum. Yapabileceklerimden, yapamayacaklarımdan ... Kendime koyduğum sınırlardan korkuyorum ve bu sınırlar, beni daha da korkak yapıyor.
Sınırlardan vazgeçmeyi hayal ediyorum. Yıldızlara uzanmayı. Seninle ... Sırtlarımız acımadan. Ellerimiz kenetlenmiş, terlemekten de korkmuyoruz artık. Çıplak kalmışız işte bir kere. Yeniden, yeniden kalsak; sokaklarda kimse yok gibi çıplak dolaşsak; dünyanın her yerine ulaşsak; avaresi olsak aşkın? Sen de korkuyorsun. Yabancı olmaktan, kaybolmaktan, bir cümlede unutulmaktan ... Çoktan terk edilmişsin ve yalnızlığına tapıyorsun. Ondan güç alıyorsun. Seni zenginleştiren bu. Sen gittin diye kızgınım zenginlere. Bilmem neden ama anlamsız kızgınlıklarımı sana bağlayacağım. Bana yıldızların hikâyesini anlattığın için de kızgınım sana. Bile bile üzmeyecektin.
Sayfa 58 - Kalben (Bulutsuz Bir Geceye Özlem)Kitabı okudu
·
1 artı 1'leme
·26 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.