bir Türk köylüsü kaval çalıyor; üstü başi yırtik ve yamalı, ama onun için bunlar önemli değil. O, herhalde yaratıcisının huzurunda olmanın vecdi içinde kendinden geçmiş; kapalı gözleri bu istiğrâkın belgesi. Öbür resimde ise bir Türk dervişi ney üflüyor mensüb olduğu yerin kıyafeti içinde başı köylü meslektaşındaki gibi kapalı kalrm tutan elleri,aynen saban tutan ellerin kullandığı müzik alfabesini kullanıyor