Sabahları evinden, akşamları işyerinden ve girdiğin dükkan-
lardan çıkman; bindiğin arabalardan, otobüslerden inmen; ge-
ceden gündüze, gündüzden geceye varman; kıştan bahara, ba-
hardan kışa ulaşman bu kederin de yok olup gideceğini göster-
miyor mu? Dinlediğin şarkının sona ermesi, okuduğun şiirin
son mısrası, seyrettiğin filmin son sahnesi, yaşadığın kederlerin
de bir gün sona ereceğini hatırlatmaya kafi değil mi? Uykunda
ölümü, uyanmanda dirilişi yeniden yaşadığın gibi, bu dertlerin
de bir gün sana veda edeceğini hissetmiyor musun? Oturdu-
ğun koltuktan kalkmanda, girdiğin bir odadan çıkmanda, bir
gün başındaki bu musibetin de geçeceğini göremiyor musun?
Bir şeyin başlangıcı varsa, bitişi de olmak zorundadır.