Son on yıldır çok fazla roman okuyamıyorum. Belki doydum, belki de artık nitelikli okumayı yapmayı öğrendiğim için zamanımı boşa harcamak istemiyorumdur. Ruh halime iyi gelen, geçmişle hesaplaşmamı sağlayan, geleceğimi düşünmeme yardımcı olan ve kendimden bir şeyler bulabildiğim romanları okumayı seviyorum. Çok sevdiğim arkadaşım Ceren beni iyi tanıdığı için bu kitabı göndermiş. Sana bir sürprizim var, kendini göreceğin bir kitap gönderiyorum dedi sana. Gerçekten de öyle oldu. Charles Arrowby karakteri günün birinde, artık genç olmadığı ve hatalarından geri dönüşün olmadığı bir dönemde kariyeri bir kenara bırakıp inzivaya çekilir. "Fakat hayatımın asıl olayları geçmişte kaldı ve sükunet içinde hatırlamak dışında yapacak bir şey yok artık. Egoizmle geçmiş bir hayattan pişmanlık duymak mı? Tam olarak öyle değil ama onun gibi bir şey. Elbette tiyatronun hanımları ve beylerine asla böyle söylemedim; gülmekten ölürlerdi." Kendisini seven tüm kadınları mutlu ettiği kadar, acı çektiren biri. Ne istediğine bir türlü karar veremiyor. Mevsimlere bölünmüş olan ilgisiyle kadınlara bir dönem yazı, bir dönem kışı yaşatıyor. Kadınları sürekli baştan çıkartıyor, onlara kendini adamıyor, istediği zaman terk ediyor, istediği zaman geri çağırıyor. Nietzsche'nin dediği gibi: "Kişi nihayetinde kendi arzusunu sever, arzuladığı şeyi değil." Charles elde edinceye kadar kadınların peşinden koşuyor. Elde ettiğinde ise; büyü bozuluyor. İlk aşkı ve elde edemediği tek kadın yıllar sonra karşısında çıkınca inzivası bir maceraya dönüşüyor. Gerçekten tüm ömrü boyunca onu mu bekledi, o güne kadar mutlu olamadıysa ve sakin bir limana demirleyemediyse sebebi o muydu? Yoksa tıpkı önceki kadınlarda olduğu gibi sadece arzularının peşinden gitmek miydi amacı? Ben bu sorunun cevabını maalesef biliyorum. Kuzeni James ona kendisini çok iyi anlatıyor aslında: "Senin hayalindeki kişi o değil. Onu dönüştüremedin. Kabul etmelisin ki denedin ve başarısız oldun. Bu kıza duyduğun aşk, o genç bir kızken ona duyduğun aşk, bir şokun etkisiyle bir nevi askıda kalmıştı. Şimdi onunla yeniden karşılaşmak, ona eskiden duyduklarını yeniden canlandırmana neden oldu. Elbette bir anda üstesinden gelemezsin. Fakat birkaç hafta yahut birkaç ay içinde hepsini gözden geçirecek, iyice bakacak, yeniden hissedecek ve ondan kurtulacaksın. Ebedi bir şey değil, insana dair hiçbir şey ebedi değildir."

Deniz DenizIris Murdoch · Ayrıntı Yayınları · 2016135 okunma

·

81 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Murattgenstein