2024 yılına 
Arthur Schopenhauer kitaplarını okumakla ve analiz etmekle başladım. Ocak ayında Schopenhauer'e ait 3 kitap bitirdim ve bu kitap üçüncüsü.
Schopenhauer'e göre insan mutluluğunun 2 temel düşmanı vardır. Bunlardan ilki ıstırap, ikincisi ise can sıkıntısıdır. İnsan yokluk içinde ise ıstırap, olması gerekenden daha fazlasına sahip ise can sıkıntısına yenik düşer.
Yazarın önceki kitaplarında belirttiği gibi, kendi kendisine yeten insan her zaman başkalarına daha az gereksinim duyacaktır. Bunun yanı sıra, akıllı olan bir insan mutluluğun peşinden koşmak yerine ıstıraptan ve sıkıntıdan azade olmak için çabalayacaktır. Akıllı insan mümkün olduğunca sessizliği, boş vakti, sakin ve mütevazı bir hayatı arayacaktır.
Kendilerinde gerçek bir şeye sahip olan insanlar mutludur zira insanın olabileceği ve başarabileceği en iyi ve büyük şeyin kaynağı kendisidir. Mutlu olmak kendi kendine yeter olabilmektir. İnsan mutluluğu tek ve hakiki kaynağını yine kendisinde bulur. Entelektüel olan insanın okumaya, düşünmeye, gözlemlemeye ve sindirmeye ihtiyacı vardır. Bunun için kişinin boş zamanı olması mühimdir. Düşünce bakımından zenginleşebilmek için okumanın yanı sıra bu okumalardan düşünceler üretmek gereklidir. Bunun aksi olur ise okumak sadece bir başkasının düşüncelerini takip etme eylemine döner. İnsanın okuduğu şeyler onun zihninde kök salamaz.
Hayatında zevki kendisi dışında arayan insan sıradan ve bayağıdır. Hakiki kaynak insanın özüdür. Kendine dönüp, okumalar yapan ve bu okumalardan düşünceler üreten, gözlemleyen ve uygulayan insanın çekim merkezi kendisidir. Mutluluğu veyahut ilhamı dış dünyada değil bizzat kendisinde arar. Serbest zaman insanın bir ihtiyacıdır, bu ihtiyacı karşılayamadığı takdirde insan zihinsel zevklerden yoksun kalmaya başlar. Gerçek ihtiyaçlar olmadığı takdirde gerçek zevklerden de söz edilemez.
Okumak yeteneklerimizi nasıl kullanacağımız doğrultusunda bize yön gösterir ancak neyi okuyup okumayacağımız sınırında doğru kararlar vermek önemlidir. Öncelikle zaman çok kıymetlidir ve sınırlıdır. Tüm gün okuyan ama düşünmeye vakit ayırmayan kimse yavaş yavaş bu yetisini kaybetmeye başlar. Çünkü insan okudukça kalan izler kaçınılmaz olarak az olacaktır. Dolayısıyla söz konusu okumak olduğunda geri durabilmek- nerede duracağını bilebilmek mühimdir.
Bir insan kendi düşünce sistemini oluşturabilmek için ve dahi kendi kendine düşünmeyi öğrenebilmek için zamana ihtiyaç duyar bu nedenle insan daha önce yürünmüş yolları yürümeye alışmamak ve yabancı düşüncelere kapılıp kendi yolunu unutmamak için çok fazla okumamalıdır. Hakiki değere sahip olan tek şey bir insanın doğrudan kendi kendine düşündüğüdür.
·
108 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.