İran ve Osmanlı hükümetleri, Kürt halkını ekonomik ve kültürel yönden zayıf tutmakla kalmıyorlar, kendi genel sultanlarının güçsüzlüğünden dolayı yönetimlerinde bulunan uluslara tahakkümlerini devam ettirebilmek için, onların aralarına daima nifak tohumları da ekiyorlardı. Örnegin; Kürdistan'da bir aşiret reisine yardım vaat ederek, o aşiretin, aralarında düşmanlık bulunan diğer bir Kürt aşiretine saldırmasına neden oluyorlar, iki tarafın da bir hayli yıpranmasına seyirci kaldıktan sonra arabuluculuk yoluna gidiyorlardı.
Sayfa 21 - Zilan AkademiKitabı okudu
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.