"Aşk, anlamı bulduğun yerdir. Onunla birlikte geçen yedi yıl ömre bedeldi. Anlıyor musun? Önceki ve sonraki yılların hepsini alıp o yedi yılın karşısındaki kefeye koysan hiç şansları olmazdı." Acayip bir okumaydı, kafamın içinde tonla şey uyandırdı, olduğu kadar yazacağım. Zaman nasıl durur sorusunun cevabı bence de böyle birşey olmalı. Çünkü "Aşık olduktan sonra bizi yöneten, bizden daha büyük bir şey olduğunu düşünmeden edemiyorsun." Herkesin canım aşkım yaşadığı bir dünyadan konuşuyorum. Bazı şeyleri düşündükçe kusabilirim. Böyle bir yanılgıya aşk demek bu dünyada bildiğim tanıdığım en zavallı duygu. Kitap gerçekten kıymetli mesajlar veriyor. Hani yalnızlık korkunç birşey gibi gösteriliyor ya. Şimdilerde. Adam 400 yıl yalnız yaşayabilmiş ve bunu ondan bundan değil sadece kalbine mukabil bir kalp bulamadığından yapmış, yoo hiç de film gibi gelmedi bana. Asırlarca yaşamıyoruz , kendimizi bildikten sonra belki yarım asır yaşıyoruz. O. Eeee. Yaşanmaz mı yani yalnız? İlle varımızı yoğumuzu ruhumuzu bedenimizi birine ipotek mi edeceğiz? İnanmadan. Bu o demeden. Öylesine. Kendimi mükemmek bir makine gibi görüyorum. Ne zaman inancım zayıflasa işte iman içimde, benim şu vucudumun intizamında saklı diyorum. Allah müthiş bir şekilde nakşetmiş beni diyorum ve o makinanın kalbinin en değerli parçası olduğunu hissediyorum. Kalbim için yaşıyorum. Aşk bu yüzden çok kıymetli bir anahtar olabilir ancak. İnsana, seni sevmek felsefedir kusursuz; imandır korkunç sabırlı dedirmesi gerekiyor aşkın. Bu konuda kibrimden ölebilirim: Henüz aşık birine rastlamadım. Öyle olduğunu iddia eden hiç kimseye inanmıyorum. Aşk varsa öyle birşey olduğunu kabul etmiyorum, yoksa da- ki olmayabilir- sevginin başka bir boyutuna bu adı verebilirim. Matt Haig'in İnsanlar'ını da okumuş, Celal Şengör'e bağlamıştım: "Muazzam bir kitap. İnanılmaz." Çünkü çok kıymetli bir seçim yapmıştı orada profesör: İnsan olmayı, ölümlü olmayı seçmişti. Sevdikleriyle birlikte yaşlanıp ölebilmek için... Zamanı Durdurmanın Yolları, İnsanlar'ın aksine mekan değil zaman odaklı. Yani gezegenler arası bir mekan geçişi değil de zamanlar arası ölümsüzlüğe yakın bir olayı anlatıyor. Teoride mümkün ama günümüzde geçerli değil, yoksa eski insanların bin yıl yaşamış olma ihtimalini de biliyoruz. Her iki kitapta da ve hatta Gece Yarısı Kütüphanesi'nde de aynı şey var: Bu hayatta yaşama sebebimiz anamız , babamız, çoluk çocuğumuz ne bileyim işte neye ne kıymet veriyorsak o değil. Çünkü bir yer geliyor hepimiz eşitleniyoruz. Hepimiz sıradan yetişkinler oluveriyoruz. Başka birşey. Bir insan dolu dolu sevebildiği zaman , kalbini hissedebildiği zaman insan oluyor. Buradaki Tom'un kızı babasından güçlü çıktı. Babasının kendisini pranga olarak görmesi gibi görmüyordu hiçbir şeyi. Karmaşık birşey değil ama ben karıştırıyor olabilirim. Ahlak. Ahlak dediği şey insanların, sadece bir öncelik meselesi. Mesela gizli gizli her ' ' yapılabilir ama aşikar bir 'boşanma' mı, Allah sen gösterme. Nasıl bir oyun bu? Gerçekten de bu dünya basit bir oyun ve eğlence yeri. Herkes "sanıyor." Bazen ahlakı şöyle kitaplarda daha iyi idrak etmekten utanıyorum. Tonlarca din alimi sadece namus namus namus diye . Çirkin şeyler yazmak istemiyorum. Önce ahlak. Önce özellikle inandığını zannedenlerin öğrenmesi gereken şey ahlak. Hepimizin. Sonra tövbe haşa hepimiz iğrenç hesaplar yapan, Allah'ı 'atlattığını' sanan saçma sapan yaratıklara dönüşüyoruz. Kafka'nın bir sözü var, kabaca şöyle diyor: Okuduğun bir kitap kafana balyoz gibi inmiyorsa... Bence öyle bir kitaptı. Neler neler yazabilecekken boşver , kime ne dediğim türden. Bu kitabı yazan adam müslüman değil, inancını bilmem ama islam değil. Yabancı bir yazarda aradığım tek şeye sahip: Kadercilik. Ama öyle kabullenilmiş çaresizlik değil, mükemmel bir akılcılık üzerine kurulu. Çok severek okudum.

Zamanı Durdurmanın YollarıMatt Haig · Domingo Yayınevi · 20226,7bin okunma

·

76 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.