İncelemeye geçmeden önce içimi dökmek istiyorum, kitap alıntısı paylaşmaya kalkarken of ama kim şimdi fotoğraf çekecek dedim ve kitabın çekilmiş resimlerini aradım bu fotoğrafı kitabı ilk okumaya başladığım zaman çekmiştim, normalde eski ben olsaydı şimdi kitap bitince konsept oluşturur, inceleme için yeni bir fotoğraf çekerdi. Fakat artık hiç bir şeye hevesimin olmadığını bu sabah tekrar anlamış oldum. Eski paylaşımlarıma bakıyorum, altını çizdigim yerleri paylaşırdım, özellikle fotoğraf çekmeye dışarıya çıkardım (öyle ki bir iki kare fotoğraf için kilometrelerce yol yapmışlığım vardır) en son makinemi elime 7 ay önce almışım Bin bir hevesle aldığım sulu boyalar, yağlı boyalar hepsi duruyor eskiz defterlerinin jelatinini bile açmamışım.. Bazı aramalara iki üç gün sonra dönüyorum, bazı mesajlara cevap vermediğimi farkettim.. Fakat bunların hiç birini bile isteye de yapmıyorum. Hedef koyduğum kitap okuma sayısına bile ulaşamıyorum 1 yıldır. Bana ne olduğu konusunda hiç bir fikrim yok.. Kitabı böyle düşüncelerle boğuşurken okumaya başladım. Hayattan vazgeçmek üzere olan roman kahramanımız Alan, Eyfel kulesinden kendini atacakken bir adam hayatını kurtarıyor, ama karşılığında bir anlaşma yapıyor. Bundan sonra o ne söylerse sorgusuz sualsiz yapacak, kendi iyiliği için.. Çaresiz, kabul ediyor ve hayatının iplerini bir kukla gibi başkasının ellerine bırakıyor. Kitapta "EN ÖNEMLİ ŞEYLER KİMİ ZAMAN HİÇ FARK EDİLMEDEN GEÇİP GİDENLERDİR." Diye bir alıntıyı paylaşmıştım. Israrla kendimi sorgularken buluyorum ya farketmeden geçip giden şeyler olduysa diye. Kendimi nasıl daha iyi hissederim, nasıl daha mutlu olurum ve ben gerçekten ne istiyorum mevzusu ile baş edemiyorum. Bende hayatımın iplerini birine versem fena olmaz aslında Romarlaştırılmış kişisel gelişim, beni gerçekten çok etkiledi ve elimden bırakmadan okudum.

Tanrı Daima Tebdil-i Kıyafet GezerLaurent Gounelle · Pegasus Yayınları · 20136,2bin okunma

·

67 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.