“Durmadan harcadığım şu gözlerimi al kurtar
Şu aranıp duran korkak ellerimi tut
...
...
Seni aldım bana ayırdım durma kendini hatırlat
Durma kendini hatırlat.”
İsminden de anlaşılacağı gibi özel bir kitap, zaman zaman göğe bakma durağı veya durakları olmalı insanın hayatında bana biraz bu fikri çağrıştırıyor, o gökyüzüne bakma duraklarında dinlenip biraz uzunca düşünerek retrospektif hayatı ve geldiğimiz noktayı sorgulamalıyız ara sıra. Hayat karmaşasında pek aklımıza gelmese de insan bazen durup düşünmeli ve yaşantısının nereye gittiğini, ömrünün ne şekilde geçtiğini değerlendirmeli kendi içinde...
