Ayfer Tunç’un okuduğum ilk kitabıydı. Bu sebeple açıkçası kalemi hakkında bilgi sahibi olduğumu söyleyemeyeceğim.
Yazarın mahalle kültürünü çok iyi yansıttığını düşünüyorum. Küçük dünyaları, iyiliğin altındaki küçük hesapları, bir kadının o kültürde yalnız yaşamasının zorlukları gayet etkiyici bir şekilde ele alınmış. Küçücük bir hayattan dünyaya açılan bir kapı olması kitaba dair en umut verici kısımdı. Kuru Kız’ın kendi sesini bulmaya çalışması, varlığını ortaya koyması, geç de olsa “Ben de buradayım.” demesi etkileyiciydi ancak kitapta yer yer “Bu kadar acıya gerek var mıydı?” diye düşünmedim desem yalan olur. Ancak belki de hayat tam olarak böyle bir şeydir.
Kendi adıma yazarın diğer kitaplarını da merak etmemi sağlayan bir okuma oldu diyebilirim.
Bu kitap bana Gülten Akın’ın çok sevdiğim şiiri “Deli Kızın Türküsü”nü anımsattı. O sebepten şarkısı: “Sezen Aksu-Deli Kızın Türküsü” olsun :)