Yükler ağırdı, hafifletmek için attığım her adım bana başka bir bocalamayla geri dönüyordu. Her uyandığım yeni gün bana yeni yükler armağan ederken tükenmeye yüz tutmuş omuzlarım toprağı arzu edercesine çöküyordu. Mutsuzluk ve artık umutsuzluğun verdiği karanlık beni içine alıyordu, bu defa yalnız gittiğime emin oldum.
Sayfa 299 - Martı YayınlarıKitabı okuyor
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.