Bir gece sabaha karşı, pranga vurulmuş ellerimiz ve ayaklarımızla, çıkarıldık idam sehpalarına. Herkes tanıktır ki korkmadık.
İçimiz titremedi hiç. Mezar toprağı gibi taptaze, mezar taşı gibi dimdik boynumuzu uzattık yağlı kementlere.
Asıldık ey halkım, unutma bizi...
Sayfa 88 - Uğur muncu Vakfı Yayınları Ocak 1996Kitabı okudu
·
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.