Aşk-ı mecâz hakikate köprüdür. Bir insan sevebilmeli. Neyi? Neyi olursa olsun. İnsan olsun, hayvan olsun, çiçek olsun. O sevgi seni hakikate götürebilir, köprü çünkü. Bir çiçeği sevdin, peki bunun sahibi kim, yaratıcısı? Seni oraya götürür o çicek. Hayvan da öyle, insan da öyle İşte Mecnûn diyor ya 'Leyla Leylâ' derken... Vakta ki vuslât, "aa" diyor Mecnûn, 'Ben seni değil, senin perdenin arkasındakine meğer ar haslet o, dürtü İtyanaşık olmuşum. Siliniveriyor, illâ Mevlâ'nın aşkı kalpte tulû ediyor. Leyla Leyla derken Mevla'yı buluyor. Mecâz-ı aşk hakikat-i aşa köprü oluyor..
Sayfa 193Kitabı okudu
·
79 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.