Semia’nın İç sesi
Aslında biraz eğlenceli biriyim her ortama ayak uydurabilen herkesi iyi anlaşan ama bazen duruyorum aslında öyle olmadığımı anlayıp sinirleniyorum sonra hayat böyle sıkıcı deyip önüme dönüyorum tekrar genelde anlamıyorlar bu geçişi bazen çok mutlu bazen aşırı çok konuşkan bazen sessizce etrafını izleyen bazen duygusuz kısacası ne yaptığı belli olmayan biriyim ama şu an gelip konuşursanız sanki dünyanın en neşeli insanı gibi direk konuşurum çok nadir insanlara diğer yanımı gösteriyorum iyi bir şey mi ? bence değil çünkü insanları kandırıyormuş gibi hissediyorum ama bunu yapmam gerekiyor gibi hissediyorum içinde bulunduğum hayat beni buna zorluyor…