Emile Zola öldüğünde işçiler cenazesinde “Germinal, Germinal” diye bağırmışlardı. Sömürülenlerin sesi olan Zola ölümüyle dahi devrime ışık olmaya devam etmiştir. Tam bağımsız ve gerçekten demokratik bir ülkenin dürüst bir yurttaşı olarak yaşamak isteyenlerin sesi 19.yüzyılda olduğu gibi 21.yüzyılda da kısılmaya defaatle çalışıldı. Bu amansız mücadele bitmeyecek.Toplumsal yaraların sebeplerine kör kalınmaya devam… ‘’Sefalet bu işin fıtratında var’’ -İnsan güçlü olmadığı zaman akıllı olmak zorundadır. -Kentleri ateşe verin, insanları kırıp geçirin, her şeyi kökünden kazıyın, bu çürümüş dünyadan hiçbir şey geriye kalmadığı zaman yerine daha iyisi biter belki. -Pırlantadan alınmayan vergi, kitaptan alınıyordu; çünkü pırlanta alandan değil, kitap okuyanlardan korkuluyordu. -“(....) kanımı donduruyorlar, sinirlerimi felç ediyorlar. Ufuklar genişliyor, ışık yükseliyor ve gökyüzü aydınlanıyor, onlar alçakça bir yaşam içinde yediklerini sindiriyorlar; ışıktan rahatsız olan baykuş gözlerini kapatıyorlar, rahatsız edilmekten ve yataklarında öğleye kadar geviş getirerek yatamadıklarında feryat ediyorlar. (....) Şimdi zaman cesur ve enerji dolu devrimci insanların zamanıdır. (....) Benim, güzellik ve mükemmellik gibi bir kaygım yok kesinlikle. Büyük yüzyıllarla alay ediyorum. Benim tek kaygım yaşam ve mücadeledir.

GerminalEmile Zola · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 201910,8bin okunma

·

94 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.