“Lidya yitirdiği bir sevgiliye, yitirdiği bir nişanlıya ağlamıyor yalnızca. Lidya, Alyoşa ile birlikte yitirilen emeklerine de ağlıyor. Biz proleterlerin sevgisine bile damıtık bir emek gelip oturmuştur, tıpkı gemilerin ağırlığı gibi. Yeniden sevmek, yeniden nişanlanmak yeni baştan emek isteyen bir çabadır. Ah Lidya, seni nasıl iyi anlıyorum bir bilsen..