#spoiler İki karganın bir yerlerden bulup getirdiği derginin içinde çok etkileyici bir yaşam öyküsünü, yine o iki karga olan Tiktak ve Tıktık'ın okumasıyla, biz de o yaşamın içine dahil olmaktayız. Çocuk esirgeme kurumunda başlayan ve çok farklı bir yerde devam eden Güneş'in, Domates Saçlı Kız'ın yaşamı... Her ne kadar bu kurumlarda arkadaşlık ilişkileri güçlü olsa da, aile yoksunluğu kendini ne olursa olsun belli ediyor. Aile, gerçekten de yerinin nereden bakarsak bakalım belli olacağı, dolmayacağı bir kavram hayat içinde. Güneş ise kurumdaki çocuklardan biri ve arkadaşları gibi onun da kimsesi yok. Sulak Anne, tüm çocukların annesi gibi orada. Daha birçok görevli, bir aile olmuşlar orada. Ama ebeveyn yoksunluğu çocukların içinde bir yerlerde sonsuz, kabuk tutmaz bir yara gibidir. Bu noktada Güneş'in hayatına annesinin aniden girmesi ve gelişen olaylara tanık oluyoruz. Bir yandan da kargaların muhabbetini, çekişmelerini görüyoruz. Kimi zaman gülüp, kimi zaman ise sessiz bir şekilde bu yaşamın içinde kendime yer bulmaya çalışıyorum. Güneş; annesinin, üvey baba ve üvey abisinin yanına gidiyor ama sorunlar da eksik olmuyor. Güneş ise bu hayatına uyum sağlamaya çalışıyor. Burada asıl olanın sevgi olduğunu, sevginin dili olduğunu gösteriyor yazar Sevim Ak. Annenin eve girdikten sonra başlayan sert tavrı ve Güneş'in hayal kırıklıklarını belki de hiçbir zaman unutamayacağım. Bu basit bir hayal kırıklığı değil. Zaten basit bir hayal kırıklığından söz etmek de doğru değildir. Aile kavramının arkadaşlar arasında bu kadar güzel ve ulaşılmaz olarak bilinmesi, Güneş'in kırıklığını daha da arttıran, onu daha da yaralayan bir biçimde gösterilmekte bize. Ailenin var olması da her şeyin tamamlanmış olduğu anlamına ne yazık ki gelmiyor. Aile tutumları, çocukların yaşamında çok önemli bir faktör. Bu her zaman böyleydi. Bir çocuğu ailesinden bağımsız görmek mümkün değildir. Sevgiden yoksun bırakılma, şiddet, baskı gibi durumlar bir çocuğun hayatının şekillenmesinin en önemli nedenlerinden biridir. Annesinin bu tavırları karşında her ne kadar kırılmış olsa da Güneş pes eder mi, etmez tabii! Ailesine kendini kabul ettirmek için çabalıyor da çabalıyor. Çabalarımız, o anda mükafat olarak dönmese bile bir yerde hep ama hep çabayla, insanı sevmeye çabalamakla, insanı sevmeyi öğrenmekle birlikte filizleniyor, çiçek açıyor bir yerde. Ama bir çocuk bunu yapmak zorunda mı bırakılmalı? Hayır, böyle bir beyan hasıl olamaz. Güneş yapmak zorunda kaldı, kabul görmeye çalıştı ailesinin içinde. Sevgi ne kadar da önemli aile içinde. Sadece aile içinde değil her yerde... sevgi ne kadar da insanca... Sorunlarla, hayal kırıklıklarıyla, ağlayışlarla ve gülüşlerle devam ettirmekteyiz bu hayatı. Sevginin dilinde kural yok, sevginin dili sonsuz... İyi okumalar...

Domates Saçlı KızSevim Ak · Can Yayınları · 20161,003 okunma

·

35 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.