Yazarın okuduğum ilk kitabı bu oldu. Kimi zaman ani ve net bir tespit yapıyor kimi zaman bir çırpıda okumak yerine sindirerek düşünülecek konulara değiniyor. İnanç felsefesi hakkında okuma yapacak kişilere kesinlikle öneririm. Cioran kendi düşüncelerini okura dayatmak yerine önemli bulduğu bakış açılarını da düşüncelerine katıyor. Bu yanıyla sanki tek bir fikrin savunucusunu değil de konuyla ilgili bir sentezi okuyor gibi hissettiriyor. Sorgulamaların odağını öyle güzel uçlara taşıyor ki "kederli bir hoşnutluk" haline sokuyor. Çekincesi olmadan eleştiriyor, sorgulatıyor. Bizi alaya alan bu hayatı ironiyle ve lafı pek de dolandırmadan eleştirmesi de kendi fikirlerimle paralel bir uyumda. Hüzünlü ama bu hüznü hayatından kovmayan, aksine hayattaki "acı"yı simbiyotik bi ilişki gibi görmesi de hoşuma giden bir perspektif oldu. Normalde felsefe kitapları ilgimi çeken bir tür değildir. Bu kitapta da keyif almadan geçtiğim sayfalar oldu. Ama kitabı okumadan önceki ben ile de aramda bir fark geliştiğinin farkındayım. Çünkü içindeki kimi noktalar farkında olmadığım düşünceleri görmemi, hatta onları sahiplenmemi sağladı. Bu nedenle arada sırada da olsa felsefe okumak iyi bir fikir olacak benim için, artık eskisi kadar önyargılı değilim:)

Gözyaşları ve AzizlerEmil Michel Cioran · Jaguar Kitap · 20151,085 okunma

·

42 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.