İlk şiirimden son şiirime kadar tüm kozlarımı oynadım. Ruhumdan geriye kalan tek sermayem gri bir boşluktu. Gövdemi parça parça ederek cüssemi küçülttüm. Sonra aklımı bir mumun üstüne örttüm.
İç sesimden asla özür dilemeyeceğim. Affetmeyin beni. Ben kendimi aklayıpta gerdim çarmıha…
S. Karasu