Göz bebeklerinde çağlayan ağıtlar
İnsanlığımızı sele verdi
Yüzme bilmeyen çaresiz milyonlarız artık
Feryadında boğulan.
Beyaz tülbendinden süzülen ak kınalı saçların
Sarıyor kederle örülü yüzündeki çizgileri
Soğuk kuyu pabuçlarına aldırmadan ardında duran dağın
Biliyor kalan yolu birlikte göğüslemenin gereğini.
Bizler...
Açacağız birer evlat olarak hiç değilse yüreklerimizi
Birlikte yıkacağız elbet göçüklerin kimsesiz kederini.
Sayfa 119Kitabı okudu
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.