geçmiş olsun berfciğim. evvel zaman içinde ne eksik ne fazla tam bir aylığına hastanenin bol ölümlü bir servisinde refakatçi olarak yaşamam gerekmişti ve ölüme, hastalıklara, "başıma neler geldi"lere duyarsızlığım orada iyice karakterimin bir parçası olmuştu (bununla övünmüyorum ama bir şeyleri kolaylaştırdığı da bir gerçek). bu bakımdan hislerini az da olsa anlayabildiğimi düşünüyorum. belki biraz azraili de. umarım şimdi mışıl mışıl uyuyorsundur. sevgiler. lina.