İlk 40 sayfası doğru argümanlar içeriyor Diğer 40 sayfası ise resmen zırva. Kitap ilk 40 sayfada ahlak denilen şeyin saçmalık oldugundan söz ediyor. Bir insan niçin ahlaklı davranır? Ahlaklı dedikleri değerlerin arkasında hep bir yapay dayanak vardır. Bu yapay dayanak Hristiyan öğretilerden gelen iyi olmak, başkalarına yardım etmek gibi değerlerdir. Bu değerler tanrının buyrugu oldugu için uyulması gerekir. Değerlere uyuldugu zaman da ahlaklı olunur. Oysa şeytan ve melek olgularını kaldırırsanız geriye ahlaklı olmak için bir sebep kalmaz. Bu da başlı başına ahlakın yapay oldugunu ve doğada olmadıgını kanıtlar. Doğadaki durum nedir? Tabiattaki durum şudur: Bir kurt bir tavşanı tavlayıp yediği vakit bunun iyi mi kötü mü oldugunu düşünmez. Bir kedi kendine yaklaşan bir olası tehditi tırmaladıgında bunun ahlaklı mı ahlaksızca mı oldugunu düşünmez. Sadece yapar. Doğada sadece fayda ve zarar vardır. Ahlak insanların uydurmasıdır ki bunun yansıması zaten gerçek dünyada görülür. Şurada 2.el bir spotçudan eşya satın almaya gidin, sizi becermek için 50 türlü yol arar. Buna ahlaksız diyebilirsiniz ama bu sizin oluşturduğunuz yapay değer yargılarından ileri gitmeyecektir. Spotçunun kendi çıkarını öncelemesi doğa getirisidir. Güdüseldir. Buna karşı çözüm serbest piyasadır, rekabettir. Eğer o spotçu fahiş fiyat veriyorsa diğer dükkana giderim. Sonra başka dükkana. Özetle doğada fayda, zarar ve çıkar vardır. İnsan doğası da budur. İlk 40 sayfa bundan söz ediyordu. Diğer 40 sayfa ise canlı toplulukların işbirliği /empati/dayanışma olmadan hayatta kalmayacagını savunuyor ve bunu yüce ahlakın varlıgına kanıt gösteriyor. Bu temelsiz bir argüman çünkü bir canlı-mesela insan- hayatta kalmak için işbirliği yapması kendi faydasına veya karşılıklı fayda olacagı için yapar ve fayda oluşur. Diyelim ki ben birine yemek veriyorum o da bana mağarasını. Karşılıklı bir fayda oluştu ve dayanışma kurmuş olduk ancak dayanışmamız bireysel çıkarlarımızdan bağımsız değil. Dolayısıyla örneğimizde dayanışma için dayanışma yok.Çıkar uğruna dayanışma var ve bu gayet "normal". Kitapta verdiği diğer örnek şudur ki : bir çocuk var dayak yiyor. Biz gidip bu çocugu kurtarıyoruz empati kurduğumuz için? Peki çocugu kurtarmamız gerçekten gaipten gelen bir sebep/anlam üzerine mi? Yoksa çocugu kurtarmak bizi topluluk bazında saygın bir konuma koyacagı için mi? Veya kendimizi saygın, asil, soylu hissedeceğimiz için mi? Sözün özü, kropotkin, dinlerin yapay bir ahlak anlayışı yarattıgından bahsediyor ancak kendini bu ahlakın yerine yine yapay olan empati /dayanışma/ortaklık değerlerini koyuyor. (solcu kafası)

Anarşist AhlakPyotr Kropotkin · Kaos Yayınları · 2013601 okunma

·

34 görüntüleme

Ezgi Demirci

@Ezgi_demircii ·

28 Ocak 10:29

Kitabı okumuş gibi oldum 10/10 inceleme 👏

Bora Boztepe

@boraboztepe ·

05 Şubat 02:30

Ben yeni gördüm bu yorumu. Teşekkür ederim

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.