Hakan Günday, Kinyas ve Kayra... Uzun soluklu okuduğum ve oldukça etkilendiğim bu kitapta hazır sıcak sıcak bitirmişken daha sonraki yaşamımda bir kez de olsa geri dönüp yaşadığım o duygulara tekrardan bakmak için bu kitap hakkında birkaç kelâm etmeyi kendime farz gördüm. Genelde insanlar Hakan Günday'a ilk Kinyas ve Kayra ile başlar. Ancak ben yazarın diline alışmak için ve bu kitabın benim için bu denli önem barındırması sebebiyle daha önce Az, Zargana ve Daha kitaplarını okumuştum. Beklediğime değdi. Kitap beni içine aldı ve bir yanımı orda bırakmamı sağladı. Psikolojim el verdikçe okumaya çalıştığım bu kitap benim için zihnimde bir çağı kapatıp başka bir çağ açtı. Kitabın konusuna değinmekten ziyade bana karşı yarattığı duyguları anlatmam, sanırım beni daha memnun edecek. Kitabın çoğu yerinde yazarın da hayran olduğu Oğuz Atay cümleleri hissettim. Sanki reenkarne olmuş da yerini Hakan Günday'a devretmiş gibi. Kitapta doğal olarak Kayra'ya üzülüp Kinyas'a sevinmemiz gerekirken ben tam tersi olduğunu düşünüyorum. Kinyas yaptığı son hata yüzünden kendini kandırmış bir adam olarak kalacak hep gözümde. Kayra ise o çok beklediği zihin ölümünü gerçekleştirmiş ve mutlu bir adam olarak kalacak yaşamının geri kalanında. Kinyas sanki toz pembe hayallerinde yaşıyordu ve kim bilir belki de çoktan zihin ölümü gelmişti ve bu yaşadıkları sadece hayalden ibaretti. Kinyas'ın sahte mutluluğunu okurken gözlerimden yaş geldi. İçimden hep ya Kayra da ailesine dönseydi o zaman ne olurdu diye düşünüyordum. Sanırım Kinyas'ın dediği gibi kendini salonda asmış olurdu, masanın üstünde küçük bir notla. Kitabın sonunda Kinyas'ın her şey için Kayra'yı suçlamasını da bir vicdan rahatlatma olarak görüyordum. O da ancak zihnindeki kötülükleri bu şekilde temizlemeye çalıştı belki de. Nasıl olsa onun da zihni kendisinin cehennemiydi ve ona bahşedilen bu hastalık biraz da olsa inandığı Tanrı tarafından verilen cezaydı. Kinyas'ın sahte mutluluğunu gördüğümde zihnimde canlanan Hakan Günday'ın "Daha" romanındaki Gaza'nın aklını yitirmeden yaşadığı sahte mutluluk gibiydi. Kitabın sonuna kadar Kinyas'ın da aklını yitirip yitik bir yaşam ile geride kalan son yıllarını akıl hastanesinde geçireceğini düşünmüştüm. Belki de tekrar tekrar zihnindeki Kayra'yı suçlayacaktı. Hatta belki de zihnindeki Kayra aslında kendisiydi. Hep Kinyas'tan bahsettim ancak Kayra hakkında bir fikir belirtmek bana çok uzak geliyor. O sadece en başında aynı hedefle çıktığı bu yolu hep bahsettiği zihin ölümünü gerçekleştirerek tamamladı. Biri hayatın yararsızlığını gördü, diğeri ise hayatın yaşamaya değer olduğunu. Son olarak Hakan Günday'ın kendi kitabında birkaç sayfada yeri olduğunu ve bunun ironisini yaptığını görünce zekasına hayran kaldığımı bir kez daha belirtmek istiyorum. Ayrıca sadece okuyucularla 4 sayfa birlikte olan ama birçoğumuzun aklında kalıcı olan Alper karakterine de ayrı bir hayran olduğumu söylemeden geçemeyeceğim. Cümlelerimi toparlamam uzun sürdü ve hâlâ tam olarak düzgün bir paragraf kurduğumdan emin değilim. Kitabı bitirir bitirmez bu cümleleri yazmak zihnimdeki karışıklığı da buraya aktarmama sebebiyet verdi. Hatam varsa affola. Sağlıcakla kalın.

Kinyas ve KayraHakan Günday · Doğan Kitap · 202226,8bin okunma

·

31 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Elif Nur Arslan