Elif Nur Arslan
@Elifnurarsln
3 Mayıs
49 okur puanı
Mart 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Bir kitap okudu
560 syf.
·
Puan vermedi
·
7 günde okudu
"Artık yalnızdım. Arkadaşlarla anlaşamıyordum. İnsanların kaçınılmaz ikiyüzlülüğünü görüyordum. Bir gazozluk dostlar! Herkes tren yolculuğundaki süreksiz tanışıklıkla yetinir gibiydi. Çok para lafları! Hoşlanmıyordum. Belki her zaman çok param olduğu içindi. Galiba babam, sevgisizlik borcunu bana parayla ödüyordu. Yılda bir iki kere beni görmeye gelirdi. Neler anlatırdı? Ben hep " gideyim artık " diyeceği anı beklerdim." Gideyim artık " Elini uzatırdı. Bu el! Öperdim. Çabuk kurtulmak için diye düşünürdüm? yoksa korkudan mı? İşte ben buyum."
Sayfa 152Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Biliyorum sizi. Küçük sürtünmelerle yetinirsiniz. Büyüklerinden korkarsınız. Akşamları elinizde paketlerle dönersiniz. Sizi bekleyenler vardır. Rahatsınız. Hem ne kolay rahatlıyorsunuz. İçinizde boşluklar yok. Neden ben de sizin gibi olamıyorum? Bir ben miyim düşünen? Bir ben miyim yalnız?
Sayfa 49Kitabı okudu
Kadınların niçin evlendiklerini anlıyorum: Yalnız kalabilmek için.
Sayfa 45Kitabı okudu
"Birden kaldırımlardan taşan kalabalıkta onun da olabileceği aklıma geldi. İçimdeki sıkıntı eridi."
Sayfa 13Kitabı okudu
Sabahların utanması yoktur. Çeşit çeşit üzücü anı aklıma düşer, katlanılmaz bir hal alır. Hiç sevmem, hiç hem de! Sabahları en çirkin halimleyimdir. İki bacağım da yorgunluktan bitkin, daha şimdiden hiç bir şey yapmak istemiyorum. Uykumu alamadığımdan mı acaba? İnsanların en zinde olduğu vaktin sabah olduğu da bir yalan. Sabahlar gridir. Her zaman öyledirler. En boş şeydir. Ben sabah yer yatağının içerisinde, her zaman karamsar olurum. Gerçekten berbat. Bir sürü çirkin pişmanlık... hepsi bir anda üşüşerek yüreğimi doldurur, ben de acıdan kıvranıveririm.
Sabahlar eziyettir.
Sayfa 8Kitabı okudu
