Çocuk kitaplarını okumayı ayrı bir seviyorum gerçekten. Okurken hep zevk alıyorum ve gerçekten yazılışlarının çocuklardan çok yetişkinlere hitap ettiğini düşünüyorum. İçlerindeki derin anlamları çözmeyi, o büyülü dünyalarına girmeyi çok severim. Havuçkafa'da bu nedenle çok merak ettiğim ve kafamı boşaltmak istediğim bir zamana okumayı bıraktığım bir eserdi. Konusundan kısaca bahsedersem; Havuçkafa , sinsi ve çıkarcı ablası, dalga geçmeyi seven ve tembel, göz önünde olmayı seven bir abi, kontrol delisi , bencil ve çocukların korkulu rüyası olmuş annesi ve hiçbir işe karışmayan, yeteri kadar babalığı hissedilmeyen bir baba ile birlikte yaşar. Havuçkafa ailenin en küçük çocuğudur ve ailenin günah keçisidir de aynı zamanda. Bir sorun olduğunda ondan bilinir, hep en kirli o, en haylaz o , en laf dinlemez o dur ailenin gözünde. Abisinin dalga geçmelerine, onun rolünü çalmalarına direnir, ablasının sürekli onu şikayet edip bundan zevk almasına direnir ve en çok annesine direnir. Kendisi de yaşadıklarına bağlı olarak ilginç denebilecek bir karaktere bürünmüştür. Çoğu şeyden korkmaz, olgun ama bir o kadar da çocuktur. Eser boyu havuçkafanın hayatını okuyoruz. Öncelikle yazardan okuduğum ilk eserdi ve dilini sevdiğimi söyleyebilirim. Zaten aşırı kısaydı ve bir oturuşta bitirilecek bir yazı tipine de sahip. Bazı yerleri diyaloglardan oluşuyor, sanki tiyatro gibi geliyor insana okurken. Gerçekten çok akıcı bir eserdi. Bir olay yoktu, heyecanlı değildi ama sizi o dünyaya götürüyor ve havuçkafa'nın ailesiyle yaşıyormuşsunuz gibi oluyor kısa süre. Sıkılmayacağınıza garanti verebilirim bu tarz okumayı seviyorsanız. Yazar aslında döneme yeni bir soluk getirmiş bu eserle. O kutsal, iyi anne haylaz çocuk ikili kalıplarının dışına çıkmış ve tamamen korkunç denebilecek bir anne, daha doğrusu aile yaratmış. Okurken çoğu zaman tüylerimi ürperten sahneler vardı diyebilirim. Korkunç karakterler ve korkunç bir aile. Yaşanan olaylar inanılması zor ve acımasız. Anne karakteri hakkında ne desem bilemiyorum. Kitabın ana karakteriydi ve gerçekten böyle bir anne var mı, nasıl olabiliyor şaşarak okudum. Kontrol delisi, bencil, çocuklarını zerre önemsemeyen, tek derdi para pul olmuş bir kadın. Evdeki hizmetlisine bile takındığı tavır ve para meselesi yüzünden gizli planlarla kovdurması sahnelerinde sinir oldum resmen. Babanın ilgisizliği yüzünden bu hale gelmiş olabilir belki ama yine de korkunç bir karakterdi. Her ne olursa olsun havuçkafadan nefret ediyor gibi davranıyordu. Abi ve ablaya asla dokunmaması ama hep havuçkafaya kızması beni sinir etti bir noktada. Baba karakterini ise hiç anlayamadım. Anne kadar kötü gösterilen bir karakter bence ama sonlarda yazar tüm suçu anneye atıyor gibi de geldi. Ben babadan okurken belki de daha çok nefret ettim. Hem çocuklarla hiç ilgilenmeyişi, bir aile ortamının kaybolmasında belki de en çok etkisi olan olması , çocuklarına verdiği cevaplar, takındığı tavır, çocuklarla yaptığı etkinliklerdeki hareket ve tavırları çok kötüydü. Havuçkafa ise huzur için ses çıkarmayan, haylaz diyip dememek arasında kaldığım bir çocuk. Okulda yaptığı şımarıklıklar ve çoğu zaman şaşırdığım korkunç hareketleri var ama aile içinde genelde annenin sinir topu olması ve bazı fedakarlıklarıyla aklımı karıştırdı karakteri. Tam çözemedim. İlginç bir karakterdi. Hep sessiz kalması annesine karşı beni sinir etmişti. Fedakarlıkları ise ince ama duygulandırıcıydı. Ailedeki yoksulluğun en çok vurduğu çocuk olması, hep yalnız kalmak için bir yerlere sığınma çabası aslında psikolojisini anlatmak açısından güzeldi. Yazar güzel aktarmıştı tüm karakterler gibi havuçkafayı da. En çok havuçkafa'nın vaftiz babasını sevdim. Çok açık sözlü ve havuçkafayı sevdiğini her türlü şekilde belli ediyordu. Bir iki bölümde vardı sadece ama inanılmaz kanım ısındı bu karaktere. Sohbetleri çok tatlıydı. O da ailenin korkunçluğunu farkındaydı ve havuçkfaya uyarı veriyordu. Son kısımları çok beğendim. havuçkafanın isyanı ve geçen konuşmalar, son özet niteliğindeki karakter tasvirleri güzeldi gerçekten. Böyle bir son beklemiyordum ama hoşuma gitti. Çocuk kitaplarına benzemiyordu sonu bence. Çocuğun annesiyle çatışmasının isyanla sonlanması bence etkileyici bir sondu. Annesiyle ilgili söyledikleri hem doğru hem de üzücüydü sonlarda. heyecan beklemeden sakin okunacak bir eser. İçinizi hem ürpertecek , sinirlendirecek hem de bazı noktalarda sıcacık edecek bir eser. Farklı bir bakış açısıyla ele alınmış ve ilginç bir aile betimlemesi olduğu için ayrıca ilgi çekici bir eser de. Bence şans verilmeli. Çok hızlı bitiyor zaten.

HavuçkafaJules Renard · Can Yayınları · 2022112 okunma

·

24 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.