ilk 200 sayfa epey zorladı beni.. yine de devam ettim okumaya. Umberto Eco bu konuyla alakalı şöyle demiş: “…yayınevindeki arkadaşlar çok zorlayıcı ve usanç verici buldukları ilk yüz sayfayı kısaltmamı öğütlediler. hiç kuşkunuz olmasın, reddettim; çünkü, diye öne sürüyordum, bir insan manastıra girip orada yedi gün yaşamak istiyorsa, onun ritmini kabul etmek zorundadır. bunu başaramazsa, kitabın bütününü okumayı da hiçbir zaman başaramayacaktır. bu nedenle, ilk yüz sayfasının bir kefaret ve başlangıç işlevi vardır; her kim bundan hoşlanmazsa kendi bilir, tepenin eteklerinde kalır…” Ben de az kalsın eteklerde kalıyordum :) Manastırlar, tarikatlar, kilise ,dinler ile ilgili dolu dolu bilgi var. Ben dini tartışmalar yapılan bazı kısımları atlayarak okudum zira aşırı saçma geldi :) “gülmek günahtır” “dindar hristiyan fakir mi olmalıdır” gibi.. Hem çok ağır hem akıcı bir kitap. Hikayesi sabredince sizi içine çekiyor. Betimlemeler oradaymış gibi olmanızı sağlıyor. Böyle bir roman yazmak her yiğidin harcı değildir diye düşünüyorum. William biraderi sevdim :)Kitap bitince yeniden okumak isteği oluştu. Çünkü ilk sayfalarda insanları yerine oturtmak çok zor o kadar çok insan var ki.. tabii şu an değil belki sonra .. hikaye açısından 10/10 olan bir kitap fakat betimlemelerin uzunluğu ve bilgilerin fazlalığı ve bazı kısımların sıkıcı gelmesi açısından 8/10 diyebilirim:)

Gülün AdıUmberto Eco · Can Yayınları · 202012,5bin okunma

·

43 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

vefa