Güzel Türkistan! Seni bir vakit, üstünü örten ak çolpanlar öperdi
Toprağı şenelten hünerli kızlar, şahan huylu alp kağanlar öperdi
Kutlu bir ırmak gibi Anadolu’ya dek akardı alnında kaynayan ter
Yoluna çıkıp Semerkantlar öperdi, kırk direkli Horasanlar öperdi
Güzel işler ödevi için gelip seni seyrederdi Asya’nın küt bahçeleri
Kur’an hafızı gülistanlar, cenk müfessiri gazi küheylanlar öperdi
Yanan dervişleri de ağlatırdı yaman süvarileri de ayaklanan ezan
Koçak doğuran sultanlar öperdi, koyna sığmaz kahramanlar öperdi
İri bir gözyaşı gibi çırpınır şimdi, dünyanında damında gök sancak
Şehidle dolardı yerin altı eskiden, göğün üstünde yatanlar öperdi
Bir feryat yükselince evden, bin tümen yola düşerdi hemen
Çin’i kağşatıp akan hanlar öperdi, Hind’i titreten hakanlar öperdi
Gönlünde kopuzla uyur dilini şiirle ovardı sütünle beslenen şairler
Abdulhalûk Uygur, Abdurrehim Heyit, Süleyman Çolpanlar öperdi
Kapıların kırık, minarelerin yıkık, bir karabasanla boğuşur kalbin
Mavi göğü yağız yere katanlar öperdi, kılıcı al kan aslanlar öperdi