Oturup müzik dinlerken içimde hayatımın düşündüğüm kadar aptal ve amaçsız olmadığına ilişkin bir duygu oluşuyordu. Parçalar yerine oturdukça yavaş yavaş şekillenen, çok iyi düzenlenmiş kocaman bir bulmacaydı sanki. Müzik dinledikçe beni mutlu eden ve umutlandıran bir duygu akımı oluşuyordu adeta. Müzik, beraberinde bir şeylerin olacağına dair vaatler ve umutlar getiriyordu.
Ancak bunları yalnızca müzik devam ettiği sürece hissediyordum. Pencereler yeniden kapanıp kapılar kilitlenmeden derin bir nefes alıp gökyüzüne son bir kez bakmaya benziyordu bu.
Sayfa 93
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.