Duyguya aşk mektubu (yazar: Deniz şimşek)
Sevgili,
Bugün gökyüzü, yağmurla yıkandı ve sanki doğa, içimdeki hüzünle birlikte ağlıyordu. Sessiz odamda, yağmur damlaları camımda kaybolurken, içimdeki fırtınaların yankısı bir melodiye dönüştü.
Her yağmur damlası, içimdeki acının bir izini taşıyor gibi hissettiriyor. Belki de yaşamın karmaşası içinde kaybolmuş bir hikayenin parçasıyız. Birbirimize sarıldığımız anlardaki mutluluk, şimdi boğazımıza düğümlenen bir hüzüne dönüştü.
Belki de insanın içindeki en derin acıları hissetmek, bir nehir gibi gözyaşlarına dönüşmek. O nehir, yaşadığımız kayıpların ve yarım kalan hikayelerin izini sürüyor. Gözyaşlarımız, belki de içimizdeki bu ağırlığı hafifletmenin tek yolu.
Belki de yağmur, doğanın bize eşlik ettiği bir ağıttır. Belki de bu hüzün, içimizdeki kökleri derinlere gömülmüş, anlamı belirsiz bir özlemin ifadesidir. Belki de birlikte ağlamak, bu karmaşayı anlamanın ve paylaşmanın bir yoludur.
Gözyaşları, belki de içsel bir temizlik, acıların ardında kalmış kalbin bir nevi arınmasıdır. Belki de yağmurla yıkanan gökyüzü, bu hüzünle birlikte bir nebze olsun rahatlama umudunu taşıyor.
Unutma, yağmur sonrası her zaman bir gökkuşağı vardır ve belki de bu ağladığımız anların ardından, içimizde bir yerde umut filizleniyor.
Sonsuz hüzün ve umutla,
Deniz
·
57 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.