Marx'ın kriz teorisindeki nesnel gerçeklik ve öznel algılama arasında ki bağın kökleri, krizin klasik anlamına dayanmaktadır. Klasik Yunan tarih yazıcılığında ve tiyatro oyunlarında, kriz, birey ya da toplumun kendini yeniden üretme kapasitesi tehlikeye girdiğinde, bir bireyin ya da toplumun yaşamında bir dönüm noktasını ya da karar anını göstermek üzere kullanılmıştır. Klasik kriz kavramı işin hem nesnel ve öznel boyunu içermektedir. Nesnel boyut, krizin, yaşamlarını etkilediği bireylerin davranışlarından bağımsız bir sürecin peşi sıra dışsal olarak belirlenen bir olgu olarak ortaya çıkması demektir. Öznel boyut ise bireylerin, kriz tarafından ortaya konan tehdide yönelik kavrayışı ve tepkiyi içermektedir. Bu nedenle, krizler önceki toplumsal ilişkiler kalıplarının sorgulandığı vahim anları temsil etmektedir. Bunun gibi, krizler bireylerin mümkün olan alternatif örgütlenme biçimlerini algılama fırsatını yaratır. Krize karşı bireyler tarafından yapılan öznel seçişler, krizierin çözülmesinde önemli bir unsur teşkil edebilir.
·
35 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.