Kitapta o kadar çok güzel şiirler var ki her biri üzerinde akademik çalışma yapılacak bir düzeyde. Özellikle Amentü ve Münacat şiirleri başlı başına bir tez konusu. İçerdiği mesajları anlamak için illaki zaman harcamak gerekir. Mesela " Evi Nepal'de kalmış
Slovakyalı salyangozdur ruhum." ve "Yaşamak bir tıkırtıydı, aldırmadılar." satırları herhangi birinin kaleminden çıkabilecek bir düzeyde değiller. Bunları yazanın bir üstad olması gerekir ki o üstad da İsmet Özelden başkası olamaz...
