kitabın ilk on sayfasını okuyup satın aldım. ilk sayfalarda kitapla bir bağ kursam bile daha sonra neredeyse syf 130 a kadar falan ben karakteri anlamadım. sadece bunu söyleyebilirim evet anlamadım her şey yerine otursun her şey anlaşılır olsun mantıksal düzleme otursun anlamadımı da değil bu düpedüz anlamadım. yazarın belki de karakteri açtığını düşünse bile aslında tam açmadığını düşünüyorum. bilmiyorum belki bu kişisel bir tercihtir. Ben depresyonun bir nebze politik olduğunu düşünen biriyim sanırım bu yüzden marthayı oturtamadım politik bir ayağı yoksa bile ruhsal bir tarafı olabilseydi eğer kafamda oturtabilirdim kitabı ama martha bize o ruhsal, lanet varoluşsal buhranı da vermiyor hatta normal bir insanın düşündüğünden bence daha az düşünüyor. sadece ben yaşamayı beceremiyorum diyor[ama bunu da anlatamıyor yoksa yeterli bir sebep aslında) o kadar. yani bu yönüyle kitap beklentimin altında kaldı. Diğer bir olay da yazarın şimdiki zaman diyaloglarını görülen geçmiş zamanda yazması tam o anda bunu yapıyor ve böyle devam da ettirmiyor. Çünkü bir sonraki cümlede bir anda şimdiki zamanı kullanabiliyor. bu bana okurken tuhaf geldi hatta bir çok kişi konusu ilgilerini çekse de yarım bıraktıklarını söylediler bence en başlıca sebebi bu. diğer sebebi ise kültürel göndermeler. okuduğum çoğu kitap yabancıdır kültürlerine de az çok hakim olduğumu düşünüyorum ama yazar bunları cümle içinde kullanırken bilmiyorum tuhaf ve tarazlı bir tarafı var gibi geldi. dili sade olsa bile bu tür sebeplerden -ee yani şimdi ne dedin? dediğim çok oldu yani diyaloğa ve paragrafa uymayan cümleler vardı ve gerçekten şimdi ne demek bu diye sordum. neyse bunların hepsini bir kenara bırakır ve marthayı bilmediğimiz bir hastalığa yakalanmış olarak kabul edersek syf 150 den sonralarını kabul edilebilir bulabilirim. çünkü o depresyonda değil ama bir ilaçla çoğunlukla (mucize gibi) düzelebilecek ve 20 yıldır hiçbir doktorun anlamadığı bir hastalığa sahip [evet tuhaf biliyorum] her neyse buna rağmen sanırım kitabın taşıdığı umudu sevdim çocuk olayını ve ailenin birbiriyle olan bağını sevdim ve onun 40 yaşında bir kadın olmasını da daha çok sevdim.

Keder ve MutlulukMeg Mason · Timaş Yayınları · 2023196 okunma

·

65 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.