Kitaba başlarken yazar kendini anlatmış herhalde diye düşündüm. Kitap ilerledikçe yok kendi anlatamaz dedim ama sonsöz'de kendi olduğunu öğrendim. Hiçbir korku ögesi olmadan bu kadar korkunç ve kan dondurucu olmayı nasıl başarmış bilmiyorum. İnsanlığımı yitirirken demiş ama hiç insan olmamış ki. Çocukluğunda tamam sadece sosyal bozukluk diyebileceğimiz şeyler büyüdükçe acımasız suç unsurlarına dönüşüyor. Kitabı hem dinledim hem okudum. Otobüste yolculuk yaparken dinledim ilk yarısını ve zaman zaman sesli tepki vermemek için kendimi zor tuttum. Spoiler vermeden nasıl anlatırım bilmiyorum ama yazar ne yaptıysa bizi o pis karakterinin, kişiliğinin içine çekiyor. Bu kadar iradesiz, etkisiz insanlar görmek zaten beni hep sinirlendirir. Kitap karakteri de bu konuda arşa çıkmış iğrenç biri. Aslında yazar böyle güçlü duygular uyandırabildiği için çok yetenekli, kitap da çok iyi bir kitap demek gerekir fakat bende uyandırdığı kötü duygular yüzünden öyle diyesim gelmiyor. Psikolojinizin ve midenizin sağlam olduğu bir döneminizde okumanızı tavsiye ederim. Bu ay yanlışlıkla 3 tane japon edebiyatından kitap okumuş oldum. Yeto. Uzun bir süre görmek istemiyorum.

İnsanlığımı YitirirkenOsamu Dazai · Kapra Yayıncılık · 202333,8bin okunma

58 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Momoşko