dokuzuncu kitap benim dave’i öldürmem üzerine olacak
Dürüst olmak gerekirse, bu incelemeye nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Sonu bende psikolojik travmalar bıraktı. Gerçekten. Başlıktan da anlayacağınız üzere, David Gurney adlı şahısa kızgınım ve acilen psikiyatriste gitmesini talep ediyorum.
Peki neden?
Serinin sekizinci kitabı olan Yılan Avı, Ziko Slade adlı eski bir tenis oyuncusunun ona şantaj yapan Lerman’ı öldürmesinden (?) sonra tutuklanmasını ve bu tutuklamanın bir iftira olduğunu düşünen Emma Martin adlı terapistin David’e gelip bu soruşturmayı incelemesini istemesiyle başlıyor. Çok uzun bir cümle oldu, ama kitabın başlangıcını tek bu şekilde özetleyebilirim. Dave de ELBETTE kabul ediyor çünkü adam nikotin, alkol veya herhangi bir madde değil, cinayet bağımlısı. Sekiz kitabın sekizi de Dave’e uzak bir tanıdığının gelip bir cinayet sunmasıyla başlıyor, ve Dave kabul edip yavaş yavaş neredeyse ölümüyle sonuçlanacağı bir serüvene kapılıyor. Ama bu sefer çoook sınırlarını aştı.
(DEVAMI SPOILER İÇERİR. SPOILERLI KISIM BİTTİĞİNDE TEKRAR YAZACAĞIM :)
John Verdon, sen n’aptığını sanıyorsun ya? Hardwick’i komaya sokmak nedir kardeşim? Adam kaba ama David’e aklı başında tavsiyeler veren nadir insanlardan biriydi ve sen onu yoğun bakıma soktun. Asla affetmeyeceğim bir şey bu. Kusura bakmayın.
Ayrıca Dave’in Maddie ile ayrılığın kıyısına sürüklenmesine ne demeli? Yok efendim Maddie benim benliğimle oynamaya çalışıyor, beni kendi kafasında yeniden yarattığı halimle seviyor falan… Dave iyice sıyırdı. Maddie senin yıllar boyunca cinayet takıntına katlanmış, emekli olunca huzurlu ve güvenli bir hayatı olacağını sanıyor ama sen onu her yıl farklı bir tehlikeye sürüklüyorsun. İnsan bir süreden sonra yeter der yani. Maddie de dedi zaten. Devam kitaplarında ilişkileri nasıl olacak bilmiyorum ama… umarım ikisi için de en iyi kararı verirler.
(SPOILER BİTTİ)
David’in psikolojik durumunu göz ardı edersek… Her ne kadar çıldırdığım kısımlar olmuş olsa da, her zamanki gibi beğendiğim bir John Verdon romanıydı. Şimdi diyeceksiniz ya bu kadar sinirli sinirli anlattın şimdi de 9 verdim beğendim diyorsun, niye? Açıkçası bu seride karakterleri kendi hatalarıyla, yanlış seçimleriyle sevmeyi öğreniyoruz bir nevi. Yani ne kadar gömsem de, serinin artık bende değerli bir yeri var, karakterlerle aynı olayı yaşıyormuşum gibi hissediyorum okurken. Ayrıca, kabul etmeliyim ki, cinayet gayet güzel sonuçlandı. Keşke Gurney ölüme doğru koşmadan önce azıcık tedbir alsa dedim sürekli ama yapacak bir şey yok. Kendisi bile söylüyor bunu.
kitaptan bir alıntı:
“Belki de o, zihinsel çözümlerin Holmes’ü değil, daha çok baş düşmanı Moriarty ile Reichenbach Şelalesi’nde ölümüne dövüşen Holmes’tü.”
Yani, kendisi de battığı çukurun farkında gibi. Bu en azından, karakter gelişimi bakımından artı bir nokta.
Kısacası, gerilimi yüksek ve aksiyonu bol, eğlenceli bir kitaptı. Ha bir de, Dave’in sıkıntıları var. Bunu ne kadar çok söylesem yine de yetersiz kalır.
Herkese keyifli okumalar… (dave için terapi kampanyası başlatıyorum, katılırsanız sevinirim)
·
548 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.