Okuduğum kitaplarda ve karakterlerde kendimden bir parça bulduğumda kitap hakkında iki çift söz etmeden geçemiyorum. Kitap çoğu kişinin bildiği üzere iki gencin aşkını konu alıyor sanabilirsiniz. Fakat bu benim düşünceme göre yanlış bir tabir olurdu. Feride’nin kendi zamanının şartlarına ve yaşına göre şaşırılacak derecede sağlam duruşu beni en çok büyüleyen şeydi. Feride, bir şeylerden kaçmak uğruna Anadoluda oradan oraya savrulan fakat asla pes etmeden içindeki merhamet duygusuyla birkaç küçüğe yardım eden bir öğretmen oluveriyor. Bu genç öğretmen neşesinden bir şey kaybetmeden neleri sahipleniyor, omuzlarına ne yükler alıyor derken kitap akıp gidiyor. Okurken bazen pencereyi güneşli bir güne açıp çalıkuşu sesleri duyuyoruz bazen ise pencerenin karşısında bizi karşılayan zeyniler mezarlığı oluyor. Feride bazen ümitsizliğe düşerek “halbuki gönlüm baştan başa bütün sevdiklerimin ölüleriyle dolu” diyor ama yaşamaktan vazgeçmiyor. Sert ve zarif duruşuyla bir tezata kapı açıyor ama gülümsemesiyle sevdiklerine bir çocuk neşesi katıyor. Çalıkuşu için ne desem ne anlatsam az kalır. Reşat Nuri Güntekin’in bir kadının iç dünyasını bu denli güzel anlatmasını da taktir etmeden geçemeyeceğim. Kitabın bir yerlerinde “bu kadar sevilmeye benim hakkım var mıydı?” diye soruyorsun. Var çalıkuşu çünkü sen onca ihanete ruhundaki kırgınlığa rağmen aşkından ve davandan vazgeçmedin.

ÇalıkuşuReşat Nuri Güntekin · İnkılap Yayınları · 1999101,7bin okunma

·

1 artı 1'leme

·

77 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hilal Erdim