Varlık.
“Köylü ayakta daha sakin durur,” diye ekledi Rıbin. “Kendisinin olmasa da, ayağının altında toprağı hisseder. Fabrika işçisi kuş gibidir: Yurdu yoktur, evi yoktur; bugün buradadır, yarın başka bir yerde. Karısı bile bir yere bağlayamaz onu, ufacık bir şey oldu mu…hoşça kal tatlım, başının çaresine bak. Ve kendine daha iyi bir iş aramaya gider. Oysa köylü, başka bir yere gitmeyi düşünmeden, bulduğu yeri daha yaşanır yapmaya çalışır.”
Sayfa 174Kitabı okudu
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.