Futbolcular maçtan hemen sonra,adrenalin üst düzeydeyken açıklama yaptıklarında genelde saçmalarlar ve çoğunlukla kabalaşırlar.Bende bu mantıkla kitabı bitirir bitirmez kitap hakkındaki düşüncelerimi (kesinlikle inceleme değil) hemencecik yazmıyorum ,aradan birkaç gün geçtikten sonra dilimin döndüğünce birşeyler karalıyorum. Kitap iki uzun anlatidan oluşuyor her iki anlatidada iç burkan çocuklar var.Ben ikinci öyküyü daha çok beğendim.Ayrıntıya girip kitabın büyüsünü bozmak istemiyorum.Film başlar başlamaz filmi daha önce izlemeyen arkadaşlara Bruce Willis aslında ölüymüş der gibi olmaktan korkuyorum(6.his,kitapla hiçbir ilgisi yok yanlış anlaşılmasın) Bu yüzden ikinci öyküyü şiirsel bir şizofren hikayesi diyerek geçiştiriyorum.Kitaba adını veren ilk öyküde zihinsel engelli oğluyla delirmemek için kendini çocuğuna bağlayan babanın hikayesini okuyoruz.Uzun cümleleri ama çok akıcı bir dili var yazarın.Annenin ikinci planda kalması hatta daha ileri gideyim baba oğulu acılar içerisinde bırakıp arka planda kalışı kafamı kurcaladı durdu kitap boyunca.Şuan nedenini sanırım anlamış bulunuyorum,adanan kişi anne olsaydı hikaye bu kadar dokunaklı olmazdı heralde ,bilmiyorum nedense öyle bir düşünceye kapıldım.Bebek doğar dogmaz ilk anneye verilirya baba sabırsızlıkla sırasını bekler,baba bebeği kucağına alıp şaşkınca incelerken ,aile bireyleri ağlamaya başlarya onun gibi birşey sanırım.

Delilikten Kurtar BiziKenzaburo Oe · Can Sanat Yayınları · 2000396 okunma

·

212 görüntüleme

tabula rasa

@taabularasa ·

06 Ocak 2018 14:22

İkinci öykü 'Kişisel bir sorun'un ters yüz edilmiş hali gibi geldi bana.

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.